Het Blauwe Huis 1979– olieverf/doek -55×65 cm.
Een blauw huis in een verstilde Hollandse poldertuin.
Op de voorgrond een prachtige boom in witte lentetooi.
Een verliefd stel dat elkaar op een bankje heeft gevonden
Het begin van iets moois?
Dit opmerkelijk breekbare tafereel werd in 1979 geschilderd door Cees Groenewoud Kramer.
De stoere boerenzoon uit de Schermerpolder koos niet zoals werd verwacht voor het boerenbedrijf maar voor de schilderkunst. Hij ontwikkelde een bijzondere, voor hem kenmerkende, maar arbeidsintensieve schildertechniek. Geduldig bracht hij op het doek de verf aan , laag over laag, met geraffineerd verfijnde uitsparingen en zorgvuldig aangebrachte stippen. Zo straalt het Blauwe Huis ons in haar glorie van blauw en groen tegemoet.
In 1952 raakte Cees bevriend met Kasper Niehaus, een bekend kunstcriticus van de Telegraaf.
Niehaus gaf Cees zijn welverdiende plek in de Hollandse schilderkunst.
In de “naieve” kunst wel te verstaan, een eufemisme voor “niet academisch geschoold”.
Maar het zegt helemaal niets over iemands kwaliteiten of succes.
Integendeel.
Cees Groenewoud Kramer heeft altijd goed kunnen leven van zijn werk, een prestatie die niet veel vakbroeders hem na deden . Hij exposeerde regelmatig in belangrijk gezelschap zoals De Stroom in Rotterdam (1955). Maar ook dichter bij huis werd hij in één adem genoemd met bekende Alkmaarse kunstenaars als Dirk en Jaap Oudes.
In 1984 moest Cees Groenewoud Kramer vanwege gezondheidsredenen stoppen met schilderen.
Toch werd hij niet vergeten. In 1995, drie jaar voor zijn zelfverkozen dood in 1998, vermeldt kenner en verzamelaar Nico van der Endt hem in de Lexicon van de Nederlandse Naieve kunst.
Het totale oeuvre van Groenewoud Kramer omvat ongeveer 300 werken in particuliere en overheidscollecties. Ook circuleert zijn werk nog steeds op veilingen en bij diverse afdelingen van de Kunstuitleen .
Chiene Vos Alkmaar 17-01-2021
Literatuur
Nico van der Endt; ” Lexicon Nederlandse Schilderkunst van de 20e Eeuw.” Venlo/Antwerpen 1995, blz.48 en 49
Kasper Niehaus- De Telegraaf- 12 oktober 1956